Een unieke sound in het Belgische jazzlandschap.
Hij gaat op zoek naar een persoonlijke en meer introverte sound op de wip tussen minimalisme en melancholische meditatie, en legt de focus op de saxofoon. Als een klankgenerator die weelderigheid en filmische repetitiviteit samenbrengt, een sirene die de luisteraar verleidt. Vloeiend en vrij, doordrongen van een bedwelmende noordelijke weidsheid. De Craene hanteert een taal die helemaal de zijne is en waarin tedere hunkering en het tumult van een woeste natuur samenkomen.
Zie ook
